Op 18 december 2025 heeft de Raad van de Europese Unie officieel een gerichte herziening van de Europese Unie-verordening inzake ontbossing (EUDR) aangenomen, met een historische beslissing die het regelgevingslandschap voor de wereldwijde drukkerij- en uitgeverijsector heeft hervormd: gedrukte producten, waaronder boeken, kranten en gedrukte afbeeldingen, zijn formeel uitgesloten van de reikwijdte van de EUDR. Deze expliciete uitzondering verduidelijkt dat de EUDR niet van toepassing zal zijn op de drukkerijsector, wat een pragmatische balans markeert tussen ecologische bescherming en de unieke operationele realiteiten van drukkerijen en uitgeverijen.
Als 's werelds eerste verplichte regelgeving die zich richt op duurzaamheid in de toeleveringsketen, was de EUDR oorspronkelijk bedoeld om wereldwijde ontbossing tegen te gaan door zeven kernproductcategorieën te reguleren, waaronder hout, rundvlees, cacao en hun derivaten. De strenge due diligence-vereisten schrijven voor dat exploitanten de productbronnen traceren om ervoor te zorgen dat ze niet afkomstig zijn van ontboste of aangetaste gronden na 1 januari 2020. De strengheid van de verordening vormde echter onoverkomelijke uitdagingen voor de drukkerijsector, wat leidde tot wijdverspreide oproepen om te verduidelijken dat de EUDR geen betrekking zou moeten hebben op drukactiviteiten - wat de EU uiteindelijk ertoe aanzette om haar implementatiekader te herzien en te optimaliseren met deze belangrijke uitzondering.
De beslissing om te bevestigen dat de EUDR niet van toepassing is op drukkerijen en uitgeverijen is geworteld in een uitgebreide risicobeoordeling en erkenning van de uniekheid van de sector. Gedrukte producten vormen minimale ontbossingsrisico's en de complexe toeleveringsketen van de sector maakt naleving van de EUDR onpraktisch. Een enkel hardcover boek kan bijvoorbeeld tot zes papiersoorten gebruiken, elk gemaakt van pulp afkomstig van duizenden bospercelen - het traceren van alle geolocatiegegevens voor elke drukoplage is logistiek onhaalbaar. In tegenstelling tot ruw hout ondergaat drukpapier meerdere processen en de sector past al duurzame praktijken toe, zoals gerecyclede pulp. Deze uitzondering ontslaat exploitanten van het indienen van Due Diligence Statements (DDS) voor elk gedrukt item - een vereiste die expliciet is verwijderd voor de sector per EUDR Bijlage I-herzieningen - waardoor ernstige verstoringen van de toeleveringsketen worden voorkomen.
De herziening omvat ook bredere aanpassingen om de implementatiedruk te verlichten. De ingangsdatum voor alle exploitanten is uitgesteld tot 30 december 2026, met een extra respijtperiode van zes maanden voor micro- en kleine ondernemingen. Deze maatregelen pakken de zorgen aan van lidstaten en belanghebbenden met betrekking tot voorbereidingslacunes in informatietechnologiesystemen en administratieve capaciteit, terwijl het hoofddoel van de EUDR, de bestrijding van ontbossing, behouden blijft.
De bevestiging dat de EUDR niet van toepassing is op drukkerijen is breed gevierd door Europese uitgevers en drukkers, die het zien als een gezonde correctie op een slecht passende regelgevingslast. Het stelt de sector in staat om vrijwillige duurzaamheidsinspanningen voort te zetten zonder afgeleid te worden door onwerkbare EUDR-nalevingsvereisten. Sommige papierfabrikanten zijn echter tegen de gesplitste standaard en streven naar consistente regelgevingsdekking. De Europese Commissie moet uiterlijk op 30 april 2026 een evaluatie uitvoeren van de impact van de uitzondering, maar de huidige herziening stelt onomstotelijk vast dat drukkerij- en uitgeverijactiviteiten buiten de reikwijdte van de EUDR vallen.
Deze herziening onderstreept het flexibele milieubeleid van de EU en bewijst dat effectief beleid moet aansluiten bij de industriële realiteit. Voor de wereldwijde drukkerij- en uitgeverijsector biedt de duidelijkheid dat de EUDR niet van toepassing is op hun activiteiten de langverwachte beleidsstabiliteit. Het bevestigt dat duurzaamheid in de drukkerij zal steunen op vrijwillige initiatieven van de industrie in plaats van op de verplichte traceerbaarheid van de toeleveringsketen van de EUDR - wat een evenwicht creëert tussen ecologische doelen en de levensvatbaarheid van de sector.
